Çocuklar ağladığında...

Bir acayip Dünya !.. Hele bir de çocukken mutlu olamamışsan vay haline. Peşi sıra manyak bir toplumun en iyisi altın kafesinde bülbül olmaktan öteye gidemezsin. Nicesinin kafesi teneke telden !.. Paslanıp dökülse dahi uçmaya ürker olmuş çoktan ! Zihinlere vurulmuş bu zincirlerden... görsel kafesler ancak birer süsten...
 
Birileri, ötekiler, başkaları için hep bir "iyi olma" yarışında harcanırken varlığın uyanamazsın bile. Kaldı ki uyanmak ister misin ? Uykun da hoş değil amma uyandığında göreceğin kabusla kıyaslarsan uyanmak istemezsin. Toplum rahatsızlığı bir çığ gibi her yeni nesli önüne katıp yok ederken seni de kapmıştır bile. İnancın onlarınki gibi yandan yemiş, ahlakın, karakterin, Dünya'ya bakış açın, ileride kuracağın aile yapın... hepsi ve herşeyin bu pislikle yıllarca yıkanmış. İnsan olmanın tüm güzellikleri ilk önce en yakınlarımız tarafından sistem adına ellerimizden zulümle alınmış. 3-5 kuruş kazanmak, o toplum içinde görüntüde bir kabul edilebilir yerde bulunmak adına hayatlarını satanlar tarafından senin bile dünün-günün ve geleceğin satılmış. Uyanmak ister misin hiç !
 

...ve o kadar çoklar ki !.. Onlar gibi olmazsan mutsuz olman için birlik olmuş iğrenç bir organizmanın yapışkan salyası gibidirler. Hepsinin senden evvel terk ettiği gibi sen de kendini terk etmemiş isen eğer hala anlarsın...
 
İnsan sosyal bir varlık değildir arkadaş !!! İnsan sosyal bir hastalıktır !.. Sosyalleştikçe bulaştırır rahatsızlığı. Hiçbir çoğulluğun er yada geç sapıtmadığına dair hiçbir tarihi kanıtınız var mıdır ? Çöken neden çöküyor , ayakta durmaktan yorulduğundan mı ? :) Yoksa çoğaldıkça ağırlaşan pisliği taşıyamadığından mı artık !..

Yer yüzü yaşamı formunda var olmuş tüm canlıların çocukları adına hepinizden alacağımız var. Uyanmaktan korkup feda ettiğiniz tüm masum canlar adına !

Sizi gidi ödlek ve satılmış ruhlar sürüsü ! Daha da halen karşımıza geçip tüm satılmışlığı ile caka satma hallerinle ancak rezilliğinin sergisini açmış bir kokuşmuşsun.