KAYA PARÇASI

Buraya,yani kumsala düştüğüm günü hiç unutmam. Benim için çok değişik bir yerdi...
Çevreme baktığımda yalnız olmadığımı gördüm ama diğerleri farklıydı. Ben keskin köşeleri olan bir kaya parçasıydım, onlar ise yuvarlak ve yumuşak kıvrımlarıyla oldukça ilginç görünümlüydüler. Onlara neden böyle olduklarını sordum, öylece susup baktılar bana! Nerden geldiklerini sorduğumda ise "Aynı yerden" dediler.
Günler üzerimizden geçip giden yüzlerce dalganın hoş sesleri eşliğinde geçip gidiyordu.Çok az konuşuyorlardı, konuştuklarında ise dünya ile dalga geçiyorlar,gülüşüyorlardı!
...O zamanlar koca denizin üzerimize yolladığı dalgalar bana anneminsıcak ve şevkatli eliyle sırtımı sıvazlaması gibi gelmişti. Bir gün O deniz ananın şevkatli sandığım elleri aramızdan birini bizden uzaklaştırmaya başladı! Benim köşelerim gibi köşeleri yoktu Onun.Bu yüzden hiç direnemiyordu. Her
dalgada bizden biraz daha uzaklaşıyordu. Hiç gitmek ister gibi bir hali de yoktu ama gün batımına doğru deniz ananın Onun için son kez gönderdiği bir dalga Onu alıp götürdü ve karanlık sulara gömüldü. Kumsaldaki tüm kaya parçaları Onu izlemiş ve öylece kalakalmışlardı. İşte o gün anladım... Deniz ananın şevkatli sandığım eli aslında bizi yutmak isteyen canavarın güçlü pençeleri gibiydi, kaderimiz... Sonra, zamanla buradakilerden farkımın şeklim olmadığını
da anladım. Fark sadece zamandı! Çünkü zamanla ben de onlar gibi olmaya başlamıştım! Deniz, direndiğim köşelerimi elleriyle sabırla eritiyordu.
Yıllar geçmişti,bu arada kaçımız daha gitti bilemiyorum. Yeniler de geldi, tıpkı benim ilk halim gibi. Köşeleri sayesinde dimdik ayakta duruyorlardı ve şaşkınlardı. Yerim değişmişti... bir zamanlar Onların yerinde olan benim çoktandır denizin dibinde olan birine sorduğum soruları sordular bana da. Ben de hiçbirşey söyleyemedim! Zaten göreceklerdi çok yakında. Artık sıranın bana geldiğini hissedebiliyorum. Bunu anlamak hiç de zor değil. Benim de farkım kalmadı, direnebileceğim köşelerim yok artık.
BEN DE YUVARLANMAYA HAZIRIM !..

05-10-95 - CiddiBiri